Disanje

Čini mi se da bi se sve samo od sebe riješilo kad bi sjeli i umirili se svi. Baš svi. Barem nekoliko dana. Možda bi i svi nestali? Pa što, ionako ne znamo gdje i što je to u potki straha. Možda tek tada i tamo počinju odnosi o kojima sanjamo. Možda je drukčiji zrak tamo. Ali stabla, za stabla mi se čini da će ostati ista. Ako bi se samo nekoliko dana, mjeseci, godina - zar je važno - umirili; ne bismo se više toliko bojali da prestanemo disati. Postali bi disanje.